Van vakantiekind tot vrijwilliger, wat een prachtige groei heeft hij doorgemaakt.

Leon als medewerker zomer 2025

Hij was zes en daar stond hij met een gespannen koppie bij de bus. Klaar voor zijn grote avontuur bij een vakantiegezin in Brabant. Leon kan er zich niet veel meer van herinneren maar ineens kon hij daar niet meer terugkomen. En zo kwam hij als negenjarige bij ons in Maarssen, met een tasje en bijna niks. Wat kapotte en te kleine kleding was al wat hij bij zich had. Bij de aankomst van de bus was hij nog wat verlegen maar met een hond en twee kinderen bij ons op de achterbank, was het ijs al snel gebroken.

Hij bleek al best wat Nederlands te begrijpen en de communicatie met handen en voeten verliep als vanzelfsprekend. De kinderen waren al snel als broer en zus en leerden in recordtempo de nodige scheldwoorden, de een in het Nederlands de andere twee in het Duits. Maar daar bleef het niet bij. Wat begon als een plekje om even bij te tanken groeide uit tot een band voor het leven.

Vele vakanties kwam hij naar Maarssen of Zeewolde waar wij op de camping stonden. Al snel was hij ook daar een graag geziene gast en genoot hij van het buitenleven. Vissen, varen, het bos in en rottigheid uithalen, hij deed het allemaal en onze kinderen deden niet voor hem onder. Soms dreef hij ons tot wanhoop, maar de onvoorwaardelijke liefde voor dit goedlachse ondernemende joch bleek zo sterk, dat vele jaren en vakanties later, dit kleine joch, inmiddels een volwassen vent, nog steeds met regelmaat ons bezoekt.

Als puber zei hij ooit, als ik 18 ben wordt ik vrijwilliger bij Pax Kinderhulp. Inmiddels is hij 19 jaar en heeft hij voor het eerst de zomerreis begeleid. Van koffers inpakken bij de bus, tot kinderen hun plaats wijzen of een geruststellend praatje maken, hij doet het allemaal. Van vakantiekind tot vrijwilliger, wat een prachtige groei heeft hij doorgemaakt.

Vakantiemoeder van Leon, Elene

Lees ook:

Mathilde: “bis nächstes Jahr”, “Ons” jongetje was slechts 5 jaar oud toen hij voor het eerst bij ons kwam.

Alinda: “We laten hem niet meer los” Max is in Dreumel altijd welkom.

Clementine: “Ze begint erop te vertrouwen dat we haar niet loslaten” Ons eerste vakantiekind kwam in de jaren 80. Lees het hele verhaal in ‘Zininopvoeding’